منتظر

شفای امراض

مردی از دوستان و مُحبّین و ارادتمندان (آقا حضرت امام صادق آل محمّد صلی الله علیه و آله ) به محضر مقدّس و مبارک آن حضرت شرف یاب شد، (در حالیکه مریض و دردمند بود، و از مرضش رنج می برد.)

آقا حضرت صادق علیه السلام فرمود: چی شده ، چرا رنگت پریده ؟

گفت : آقاجان ، فدایت شوم ، یک ماه است که سخت مریض و بیمار و دردمند و ناراحتم و تب از من دور نمی شود و مرا رها نمی کند.

هرچه پیش دکتر و طبیب و پزشک رفتم ، و آنچه را که دستور دادند، و نسخه نوشتند و ویزیت دادند، پیچیده ام و انجام داده ام ، ولی نتیجه ندیده ام ، بهره و سود و خوبی و فایده ای نداشته .

آقاجون دستم به دامنت ، کمکم کن ، ما بیچاره ها کسی را جز شما نداریم .

یک دعایی یا ثنایی یا دوایی به ما عنایت کنید تا خوب شوم .

آقا حضرت صادق علیه السلام ، فرمود: یقه پیراهنت را باز کن و سرت را در آن فرو کن و بعد از اذان و اقامه (هفت بار سوره حمد را بخوان و به خودت فوت کن ، انشاء اللّه خوب می شوی .)

آن مرد می گوید: همینکه دستور فرزند زهرا سلام اللّه علیهما را انجام دادم ، گویا آب روی آتش بود، مثل اینکه مرا به طناب بسته باشند و بعد باز کرده باشند و رهایم کنند، همینطور (من هم از درد و ناراحتی و رنج آزاد شدم .)